۲۶۹۰

عاشوراءُ

۱۳۱۳۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ( ـ في حديثِ زِيارَةِ الحُسَينِ عليه السلام يَومَ ع ) : ثُمَّ ليَندُبِ الحسينَ عليه السلام و يَبكيهِ. و يأمُرُ مَن في دارِهِ مِمَّن لا يَتَّقيهِ بِالبُكاءِ عَلَيهِ... و لِيُعَزِّ بَعضُهُم بَعضا بِمُصابِهِم بِالحُسَينِ عليه السلام... قُلتُ : فكَيفَ يُعَزّي بَعضُنا بَعضا ؟ قالَ : تَقولونَ : أعظَمَ اللّه ُ اُجورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَينِ. و جَعَلَنا و إيّاكُم مِنَ الطّالِبينَ بِثارِه مَعَ وَلِيِّهِ الإمامِ المَهدِيِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ عليهم السلام.^۱

۱۳۱۳۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ لَمّا سُئلَ عَنِ العِلَّةِ الّتي مِن أجلِها صار ) : إنَّ يَومَ الحُسَينِ عليه السلام أعظَمُ مُصيبَةً مِن جَميعِ سائرِ الأيّامِ ؛ و ذلكَ أنَّ أصحابَ الكِساءِ الّذينَ كانوا أكرَمَ الخَلقِ عَلَى اللّه ِ تَعالى كانوا خَمسَةً... فَلَمّا قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام لَم يَكُن بَقِيَ مِن أهلِ الكِساءِ أحَدٌ لِلنّاسِ فيهِ بَعدَهُ عَزاءٌ و سَلوَةٌ. فَكانَ ذَهابُهُ كَذَهابِ جَميعِهِم كَما كانَ بَقاؤهُ كَبَقاءِ جَميعِهِم.^۲

۲۶۹۰

عاشورا

۱۳۱۳۲.امام باقر عليه السلام ( ـ در حديث زيارت حسين عليه السلام در روز عاشورا از ) فرمود : سپس، براى حسين عليه السلام گريه و زارى كند و به كسانى كه در خانه اش هستند و از آنها تقيه نمى كند دستور دهد كه براى او بگريند... و در سوگ حسين عليه السلام به يكديگر تسليت گويند... عرض كردم: چگونه به همديگر تسليت بگوييم؟ حضرت فرمود: بگوييد: خداوند اجر ما را به سبب مصيبتى كه از حسين به ما رسيده بزرگ گرداند و ما و شما را از كسانى قرار دهد كه در كنار ولىّ دم او، امام مهدى از خاندان محمد عليهم السلام. به خونخواهى او بر مى خيزند.

۱۳۱۳۳.امام صادق عليه السلام ( ـ در پاسخ به اين پرسش كه چرا روز عاشورا سوگ ناك ت ) فرمود : روز [شهادت] حسين عليه السلام از همه روزهاى ديگر سوگناكتر است و اين از آن جهت است كه اصحاب كساء، اين گرامى ترين آفريدگان خداوند متعال، پنج نفر بودند... پس، چون حسين عليه السلام كشته شد، ديگر كسى از اهل كساء باقى نماند كه بعد از او مايه تسلّى و آرامش خاطر مردم باشد. بنا بر اين، رفتن حسين عليه السلام به منزله رفتن همه آنهاست، همچنان كه باقى بودن او مثل آن بود كه همه اهل كساء زنده هستند.

1.مصباح المتهجّد : ۷۷۲.

2.علل الشرائع : ۲۲۵/۱.